Er zijn zeer veel verschillende dierenberoepen. Ze gaan over het domein van gezondheid (dierenarts, Dierenartsassistent, paardentandarts, osteopaat), verzorging (dierenverzorger, trimmer, hoefsmid), training (paardrijinstructeur, hondentrainer, hondenleider) tot verkoop of fokken. Hier is wat je moet weten over de populairste onder hen. Voor meer informatie kunt u zich wenden tot het ONISEP (Office national d'information sur les enseignements et les professions), opleidingsorganisaties en loopbaanadviseurs. Aarzel ook niet om stages in een professionele omgeving te doen om een nauwkeuriger idee te krijgen van de gewilde baan.
De dierenarts is de bewaker van de gezondheid van dieren. Het is een beroep met vele facetten.
In landelijke gebieden komt de dierenarts tussenbeide bij veeteeltbedrijven om fokkers te adviseren, hen te helpen hun dieren gezond te houden om de productieprestaties te verhogen. De technische en economische aspecten zijn belangrijk. De dierenarts komt tussen voor voedingsproblemen, voortplantingsvraagstukken, wonden, kreupelheid, of elk ander gezondheidsgerelateerd probleem bij landbouwhuisdieren. Hij zorgt voor de preventie van ziekten en vaccinaties. Hij heeft een goede kennis van de productieketen en kan potentieel ingrijpen op elk niveau ervan. Je hoeft absoluut niet van een landelijke achtergrond te komen om een plek te vinden, hoewel het kan helpen om je meer op je gemak te voelen. De landelijke dierenarts werkt meestal voor de rundvlees (vlees en melk) en schapen sectoren, minder vaak voor pluimvee en varkens.
In stedelijke gebieden ontmoet de dierenarts allerlei dieren, zoals honden, katten, vogels, knaagdieren, reptielen. Sommige dierenartsen kiezen er echter voor zich uitsluitend op katten of bijvoorbeeld op nieuwe huisdieren te richten. Hij/zij behandelt het dier in zijn geheel. Zijn/haar rol in het voorkomen van gezondheidsproblemen en in het geven van voorlichting is net zo belangrijk als zijn/haar diagnostische en behandelende rol. Hij/zij is de primaire adviseur van de eigenaar. Tegelijkertijd een arts, chirurg, dermatoloog, tandarts, oogarts, voedingsdeskundige... beheerst hij verschillende disciplines in verschillende maten, afhankelijk van zijn/haar vaardigheden en professionele keuzes.
De dierenarts kan een gemengde activiteit hebben, zorgend voor zowel huisdieren als productiedieren. Hij/zij wordt steeds vaker gevraagd om samen te werken met collega's, om zo kennis en materiële middelen in grote, zeer goed uitgeruste structuren te concentreren. Sommige dierenartsen kiezen voor een carrière in de industrie en vinden gemakkelijk een baan in farmaceutische laboratoria of in de dierenvoedselindustrie. Hij/zij kan ook toezien op de hygiëne en kwaliteit van het voedsel dat we consumeren. Ten slotte kan hij/zij opgeroepen worden om voor de staat te werken, voor het beheer van grote epidemieën die belangrijk zijn voor de economie of de menselijke gezondheid (mond- en klauwzeer, vogelgriep...).
Vereiste kwaliteiten
De beste dierenartsen zijn vaak de meest gepassioneerden. Voor velen van hen is het een roeping die al sinds de kindertijd bestaat. Passie is essentieel om de aanzienlijke werklast te kunnen dragen. Veel dierenartsen werken ruim meer dan 40 uur per week, waarbij vaak ook nacht- of weekenddiensten komen kijken. Dat is echter niet genoeg: het beroep van dierenarts vereist zorgvuldigheid, logisch denken en een zekere mate van onafhankelijkheid. Hij/zij moet in staat zijn om beslissingen te nemen, deze te rechtvaardigen en de gevolgen ervan te dragen. Daarvoor zijn goede communicatievaardigheden nodig.
Opleiding
Het staatsdiploma van dierenarts wordt uitgereikt door de nationale veterinaire scholen, waarvan er vier zijn: Oniris (Nantes), VetAgroSup (Lyon), ENVA (Maison-Alfort), ENVT (Toulouse). De opleiding op de school duurt 5 jaar en wordt afgesloten met het verdedigen van een proefschrift. Tijdens deze opleiding volgt de student diergeneeskunde theoretische lessen, doet hij praktijkstages in zijn vrije tijd en begint hij geleidelijk contact te leggen met de ziekenhuisomgeving door chirurgieën en consulten in zijn school uit te voeren. Toelating tot de scholen is afhankelijk van het succesvol afronden van één van de drie examens:
-het A-examen: het wordt voorbereid in twee jaar tijd binnen de BCPST-voorbereidingsklassen (biologie, fysica, chemie, aardwetenschappen). Het betreft de veterinaire en agronomie/voedingsmiddelenindustrie scholen. Dit is het examen met de meeste plaatsen.
-het B-examen: het is toegankelijk vanaf het tweede jaar van de biologiefaculteit.
-het C-examen: na een BTS of een DUT. Het aantal aangeboden plaatsen blijft beperkt.
Na afloop van hun opleiding kunnen dierenartsen kiezen om hun opleiding voort te zetten om zich te specialiseren of beginnen met werken. Meestal beginnen ze met een paar jaar als werknemer. Anderen kiezen er vervolgens voor om hun eigen structuur op te bouwen, wat aanzienlijke investeringen met zich meebrengt.
Beschrijving van het beroep
De Dierenartsassistent (Auxiliaire Spécialisée Vétérinaire) assisteert de dierenarts in het dagelijkse leven. Hun taken zijn uiterst variabel, afhankelijk van de structuur waarin zij werken en hun opleidingsniveau. De taken die de Dierenartsassistent toebehoren zijn over het algemeen het verwelkomen en informeren van de eigenaren, het adviseren en verkopen van producten zonder voorschrift, het beheren van voorraden, de hygiëne van de kliniek, de apparatuur, de kennel en de werkkledij, het assisteren van de dierenarts tijdens consultaties, tijdens aanvullende onderzoeken en beeldvorming, het voorbereiden van het materiaal en het assisteren van de dierenarts in de operatiekamer bij chirurgie, en hulp bij het vasthouden van de dieren. De Dierenartsassistent heeft ook de mogelijkheid om zich te specialiseren om meer specifiek te werken met bijvoorbeeld exotische dieren. Het is niet ongewoon om parttime te werken.
Vereiste kwaliteiten
De Dierenartsassistent is vaak het eerste aanspreekpunt voor de eigenaren, wat een goede omgang met mensen en grote communicatievaardigheden vereist. Je moet koelbloedig kunnen blijven in moeilijke situaties, geconfronteerd met ontevreden klanten of veeleisende werkgevers. Dit beroep vereist geduld en zachtheid met de dieren, netheid, nauwkeurigheid en een goede organisatie.
Opleiding
Het behalen van een diploma is theoretisch niet noodzakelijk om te werken als een Dierenartsassistent. De werkgever kan besluiten een niet-gediplomeerd persoon aan te nemen. Er is echter wel een officieel diploma beschikbaar. Bovendien zorgen sommige organisaties voor opleidingen, niet altijd erkend maar die desondanks een aanzienlijk voordeel opleveren bij het inhuren in vergelijking met kandidaten zonder opleiding.
Er zijn verschillende niveaus die overeenkomen met verschillende taken en salarissen. De eerste 3 niveaus kunnen betrekking hebben op personen zonder opleiding; Niveau 1 komt overeen met onderhoudspersoneel voor de faciliteiten. Secretariële activiteiten, zonder contact met de dieren, komen overeen met niveau 2. Zodra een persoon de dierenarts assisteert bij het contact met de dieren, wordt hij erkend als een diergeneeskundig assistent van niveau 3.
-De GIPSA: alleen de kwalificatiecertificaten die door een van de 11 GIPSA-opleidingscentra zijn uitgegeven, worden officieel erkend binnen het beroep. Er zijn twee opleidingsniveaus beschikbaar: de opleiding tot AVQ (gekwalificeerd diergeneeskundig assistent) duurt 1 jaar. Het is toegankelijk vanaf de leeftijd van 18 jaar en vereist toegelaten te zijn tot de finale klas. Aan het einde van deze opleiding behaalt de AVQ niveau 4. De Dierenartsassistent opleiding duurt twee jaar, en alleen kandidaten ouder dan 18 jaar die hun diploma hebben behaald, kunnen zich inschrijven. Het maakt het mogelijk om toegang te krijgen tot niveau 5. In alle gevallen wordt de opleiding uitgevoerd in samenwerking met een bedrijf (een dierenarts) die ermee instemt u in dienst te nemen op een alternerende basis of als onderdeel van een professionele trainingsovereenkomst. Het vinden van een dierenarts die bereid is om u te ontvangen en op te leiden is geen gemakkelijke taak, omdat de vraag veel groter is dan het aanbod. Het diploma kan ook worden verkregen door de Validatie van Verworven Ervaring.
- Privé-scholen bieden trainingen aan die niet officieel worden erkend, maar die toch een voordeel kunnen zijn bij het aanwerven ten opzichte van niet-opgeleide kandidaten.
- Correspondentiecursussen zijn ook van wisselende kwaliteit.
Beschrijving van het beroep
De dierenverzorger verzorgt dagelijks de dieren in natuurparken, reservaten, dierentuinen, dierenwinkels. Hij voert ze, waarborgt hun welzijn en de netheid van hun omgeving (schoonmaken van uitwerpselen, inrichten en bouwen van verblijven), observeert ze, bewaakt hun gezondheid (regelmatige wegingen, registratie van geboorten en sterfgevallen, assistentie van de dierenarts). Hij beheert de voorraden voedsel en materialen. Hij kan ook worden opgeroepen om bezoekers te begeleiden, hen informatie over de dieren te verschaffen en hun vragen te beantwoorden. Soms voert hij diergerelateerde animaties uit.
Vereiste kwaliteiten
De dierenverzorger is over het algemeen gepassioneerd door de dieren waarmee hij werkt, omdat hij al zijn dagen met hen doorbrengt. Je moet in een goede fysieke conditie verkeren en bereid zijn om meestal buiten te werken, ongeacht het weer. Het is een fysiek en handmatig beroep, dat organisatie en een goed observatievermogen vereist. Geduldig, oplettend en respectvol zijn voor de essentiële veiligheidsregels is belangrijk als je met wilde dieren in contact komt, voor de bescherming van je team, de dieren en de bezoekers.
Opleiding
In Frankrijk bieden maar drie scholen de opleiding voor dierenverzorger aan. Na het 3de, kunt u solliciteren bij het "la Charmelière" plattelandsfamiliehuis in Carquefou (44). Vanaf de leeftijd van 18 jaar en na een beroepsopleiding, certificaat of diploma in de landbouw of gerelateerd aan dieren, kunt u solliciteren bij het agrarische leerbedrijf in Gramat (46). Het centrum voor professionele vorming en agrarische promotie in Vendôme (41) biedt een opleiding na de middelbare school aan. De plaatsen zijn schaars omdat er veel vraag is in vergelijking met het aantal beschikbare posities.
Beschrijving van het beroep
De hondentrainer speelt een belangrijke rol om honden in staat te stellen naast mensen te leven en een plek in de samenleving te hebben. Hij helpt de eigenaars om gehoorzaamheid te krijgen en om een relatie met hun hond op te bouwen op basis van vertrouwen en duidelijke hiërarchische regels, zodat de hond de dagelijkse referentiepunten heeft die hij nodig heeft. Hij heeft ook een adviserende rol bij zijn cliënten, aan wie hij de nodige informatie moet verstrekken over het normale gedrag van de hond, het onderhoud, maar ook over de wetgeving. De hondentrainer kan ervoor kiezen om zich te "specialiseren" in de training van blindengeleidehonden, samenwerken met het leger, de politie, gemeenten of werken aan filmproducties.
Vereiste kwaliteiten
De hondentrainer moet geduldig en pedagogisch zijn. Hij moet zowel zacht als streng zijn en gezag kunnen tonen wanneer dat nodig is. Hij moet zich kunnen aanpassen aan het karakter van de hond maar ook aan dat van de eigenaar.
Opleiding
Vroeger werd dit beroep zeer weinig gereguleerd, maar tegenwoordig is het beroepsdiploma van hondentrainer vereist. Twaalf scholen bieden deze opleiding aan, in een afwisselend traject vanaf 16 jaar (2 jaar) of in een voltijds traject vanaf 18 jaar (ongeveer 1 jaar). Hun lijst is beschikbaar op de website https://www.educagri.fr.
Let op, er zijn veel privéscholen die opleidingen van zeer uiteenlopende kwaliteit aanbieden, die niet altijd erkend zijn. Zorg er in elk geval voor dat u een diploma behaalt dat door de prefectuur is gevalideerd.
Pauline Denoeux
