Zoomalia ging op bezoek bij Inès, Marion en Pascale, leden van de vereniging Aliénor, honden geleide voor blinden of slechtzienden in Bordeaux. Hun dagelijkse inzet om de mobiliteit en de onafhankelijkheid van mensen met een visuele beperking te verbeteren is opmerkelijk. We laten je alles ontdekken in het volgende interview.
Inès, hoofd van sponsoring, partnerschap, communicatie: Aliénor is een onafhankelijke vereniging die deel uitmaakt van de Franse Federatie van Geleidehonden, die 40 jaar geleden werd opgericht en tegenwoordig 300 leden, medewerkers en vrijwilligers telt.
Bij Aliénor trainen we geleidehonden die vervolgens worden geadopteerd door blinden of slechtzienden. De leden zijn ware liefhebbers met opleiders en dierenverzorgers die dagelijks worden opgeleid om te voldoen aan de behoeften van de dieren en gastgezinnen.
Inès : De opleiders zorgen ervoor dat ze de behoeften van de begunstigden kennen en de ontmoetingen tussen de honden en de toekomstige familie aanpassen. We presenteren meerdere honden aan de gezinnen, dan ontstaat er op natuurlijke wijze een band. Als we voelen dat de klik aan beide kanten goed is, geven we het gezin en de hond 6 maanden om samen te wennen.
We hebben mensen die pas laat een geleidehond krijgen, ondanks het feit dat ze visueel gehandicapt zijn. Voordat iemand een geleidehond krijgt, zorgen we ervoor dat de toekomstige begunstigde in staat is om aan de behoeften van het dier te voldoen. Houd er rekening mee dat de honden gratis door de vereniging worden gegeven en financieel worden ondersteund door onze school.
Pascale, verantwoordelijk voor de solidariteitswandelingen van de vereniging, visueel gehandicapt en pleeggezin, vertelde ons haar verhaal. “Mijn hond zijn mijn ogen, mijn licht en hij geeft me overal vertrouwen".
Voordat ik een geleidehond had, was ik een geest, ik was de schaduw van mezelf en ik bleef verschillende maanden opgesloten in mijn huis.
Vijftien jaar geleden kreeg ik mijn eerste hond, ik werd opnieuw geboren op het moment dat ik mijn hond kreeg. Ik voelde me vrij, veilig, gehoord, vertrouwd en ik ging eindelijk weer naar buiten. Ik hervatte een normaal leven door me te verplaatsen, weer naar de bakkerij te gaan, naar het restaurant…
Ik heb 3 geleidehonden gehad en vandaag vergezelt Twist me. Ik heb ze allemaal geadopteerd om mijn leven met hen te blijven delen, zelfs al zijn ze vanaf een bepaalde leeftijd niet meer in staat om me te begeleiden.
Het hebben van een geleidehond verandert je leven, je krijgt weer plezier in het dagelijks leven, je kunt mensen benaderen, het is een wedergeboorte.
Marion, dierenverzorger: Ik heb taken die vrij veelzijdig zijn, zoals het ontvangen van vrijwilligers, toezicht houden op het fysieke en emotionele welzijn van de honden, het beheer van de kennel en alle logistiek.
Ik zorg ervoor dat de honden goed worden begeleid, gevoed en dat ze goed hun behoeften doen, ze uitlaten, met hen spelen en zorgen dat de kennel goed wordt onderhouden.
We bieden de nodige dagelijkse zorg aan de honden met de medisch-training, een zachte methode van coöperatieve zorg die we aan de adoptanten doorgeven om de zorg voor het dier te vergemakkelijken.
Marion: De hond moet gemotiveerd zijn om te werken en goed in zijn vel zitten. Hij moet zich op zijn gemak voelen in bijzondere situaties: openbaar vervoer, roltrappen, liften en een goed aanpassingsvermogen hebben.
Inès : Elke hond die bij de vereniging aankomt, krijgt een toegewijde opleider met een pleeggezin.
Rond de leeftijd van een jaar begint de hond verblijven in de school voor geleidehonden. Daarna begint de educatiefase totdat hij rond de 24 maanden zijn certificaat van bekwaamheid als geleidehond heeft behaald.
Gedurende deze tijd verblijft hij bij een pleeggezin dat hem dagelijks gedurende 2 jaar begeleidt en helpt bij zijn leerproces op de school voor geleidehonden, voordat de hond aan nieuwe avonturen begint met zijn toekomstige visueel gehandicapte adoptant.
Inès : Er zijn verschillende factoren, het pensioen wordt besproken met de visueel gehandicapte persoon vanaf de leeftijd van 8 jaar van de hond. We vragen de persoon die zijn geleidehond had of hij in staat is de hond in zijn familie te houden of dat de hond ter adoptie moet worden geplaatst binnen de school.
In het algemeen, als de hond geen bijzondere problemen heeft en gemotiveerd blijft om de persoon te begeleiden, kan het pensioen beginnen tussen 8 en 12 jaar, afhankelijk van het dier.
Inès en Marion : De getuigenissen die we ontvangen zijn zeer dankbaar. De begeleide personen geven vaak aan dat ze geluk hebben dat ze een geleidehond in hun leven mogen hebben.
Visueel gehandicapte mensen zien hun dagelijkse vooruitgang dankzij hun hond, het is een volledig lid van hun gezin.
We merken dat veel mensen aanvankelijk denken dat het onmogelijk is om een geleidehond te hebben, vooral als ze slechtziend zijn en niet blind. Ze denken dat de procedures te ingewikkeld en kostbaar zullen zijn.
Inès en Marion : Hoewel we een vereniging zijn, ontvangen we geen enkele overheidssteun. We werken veel aan campagnes voor fondsenwerving. We organiseren ook solidariteitswandelingen waarmee we donaties verzamelen en de barrières voor handicap doorbreken.
Momenteel is een van onze problemen het ontvangen van jonge pups. De pleeggezinnen spelen een essentiële rol in de socialisatie van de pups die zij in bewaring hebben.
Onze vereniging heeft veel hulp nodig en is actief op zoek naar mensen die geïnteresseerd zijn in deze missie. Als je geïnteresseerd bent, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen, de Aliénor-school staat open om vragen en zorgen te beantwoorden.
Aarzel niet om erover te praten met de mensen om je heen, wanneer iemand een geleidehond heeft wordt hij niet alleen in de natuur gelaten, de school zorgt voor alle opleiding, het is toegankelijk, dus zet de stap als je het nodig hebt, wij zijn er om je te begeleiden in je procedures en je het nodige comfort te bieden.
Onthoud! Een licht in de duisternis, een metgezel voor het leven... Deze ontmoeting met de vereniging Aliénor herinnert ons eraan hoe de band tussen mens en dier levens kan transformeren. Zoals Pascale zo prachtig uitdrukt, "mijn hond zijn mijn ogen, mijn licht", een ware wedergeboorte voor degenen die hun onafhankelijkheid hervinden dankzij deze buitengewone metgezellen. Bij Zoomalia zijn we blij je het opmerkelijke werk van deze gepassioneerde mensen te hebben laten ontdekken die, al 40 jaar, onlosmakelijke duo's vormen tussen geleidehonden en mensen met een visuele beperking. Het verhaal van Aliénor raakt ons bijzonder omdat het perfect onze overtuiging belichaamt: dieren zijn niet zomaar metgezellen, ze zijn volwaardige leden van het gezin, die dagelijks onschatbare steun kunnen bieden. Als je wilt bijdragen aan deze mooie zaak, aarzel dan niet om je te informeren over de mogelijkheden om een pleeggezin te worden of de vereniging met een donatie te steunen. Elke handeling telt om die zo'n kostbare "ogen" te bieden aan degenen die het nodig hebben.
