Het kan gebeuren dat uw kitten niet op gepaste plaatsen plast, maar dit is over het algemeen zeldzaam omdat het leren van buiten plassen of in een kattenbak zeer instinctief is bij dit dier (meer dan bij de hond bijvoorbeeld). In de natuur betekent dit in feite dat ze hun uitwerpselen begraven om geen sporen na te laten voor eventuele roofdieren of concurrenten.
Een kitten dat echter te vroeg van zijn moeder is gescheiden en nog niet gespeend is, heeft dit gedrag misschien niet echt geleerd. In dat geval zijn er vaak andere gedragsproblemen die ermee gepaard gaan en is het het beste om het naar een dierenarts te brengen.
Een andere mogelijkheid zijn aangeboren afwijkingen. Dit kunnen problemen zijn in de urineweg (vooral de ureters, die de buisjes zijn die de urine van de nieren naar de blaas leiden), wat leidt tot een onvermogen voor de kat om de aandrang om te plassen te controleren en dus bijna permanente incontinentie veroorzaakt. Gelukkig zijn deze afwijkingen zeldzaam.
In deze leeftijdscategorie is er een belangrijke aandoening die deze drang bij katten om overal te plassen veroorzaakt. Het treft zowel mannetjes als vrouwtjes. Het gaat om een reeks problemen die worden gegroepeerd onder de naam aandoeningen van de lagere urinewegen (ABAU). Deze ziekte kan frequente kleine urineafgiften veroorzaken (hetzij in de kattenbak, hetzij erbuiten), moeilijkheden bij het plassen (bloed of kreunen tijdens het plassen) en plassen op ongeschikte plaatsen.
De oorzaken van ABAU zijn als volgt:
De aanwezigheid van urinestenen die het moeilijk maken voor de urine om te passeren (10 tot 15% van de gevallen). Ofwel moeten deze stenen chirurgisch worden verwijderd, ofwel moet er speciaal voedsel worden gegeven dat de zuurgraad van de urine wijzigt en de vorming van bepaalde stenen voorkomt.
In sommige ernstige gevallen zijn de urinewegen volledig geblokkeerd en kan de kat niet meer plassen. Dit is dan een dringende veterinaire noodsituatie: het is absoluut noodzakelijk om de wegen te deblokkeren en de urine snel te evacueren.
gedragsstoornissen (10%)
urineweginfecties (1%): urineweginfecties zijn dus zeer zeldzaam. Bij katten kan men dus spreken van cystitis zonder dat er noodzakelijkerwijs microben bij betrokken zijn. Urineweginfecties komen vaker voor bij oudere katten.
Onbekenden (60 tot 70%): in dit geval hebben we het over idiopathische cystitis omdat de reden voor deze urinaire problemen onbekend is. Men weet dat stress een belangrijke factor is in het optreden van dit type cystitis (verhuizing, luidruchtige kinderen,...). Bovendien treft deze aandoening vooral binnenkatten, die met droge brokjes worden gevoerd in plaats van met natvoer, met anderen katten leven maar slechts één kattenbak delen. Het is ook een probleem dat vaak terugkeert.
Bepaalde eenvoudige maatregelen kunnen helpen dit soort cystitis te voorkomen, en voorkomen dus dat uw kat overal in het huis plast:
Ten eerste moet stress zo veel mogelijk worden verminderd, vooral door de leefomgeving van uw kat te verrijken met speelgoed, en door regelmatig met hem te interageren door aaien en spelen.
Bepaalde conflicten tussen katten die onder hetzelfde dak leven, kunnen aanzienlijke stress veroorzaken. Probeer deze conflicten zoveel mogelijk te beperken. Er zijn verstuivers van kalmerende hormonen die zeker effectief zijn om katten te kalmeren en gerust te stellen.
Het is noodzakelijk om plaatsen te hebben die specifiek zijn toegewezen aan de activiteiten van de kat: een plek om te rusten, een plek om zijn klauwen te scherpen, een plek voor de kattenbak die niet in de buurt mag zijn van de eetplaats!
Er is een regel over het aantal kattenbakken dat men moet hebben in verhouding tot het aantal aanwezige katten: er moet één kattenbak per kat plus één extra zijn. Deze regel is niet absoluut, echter, wanneer uw kat (of katten) de neiging hebben om urinaire problemen te hebben, kan dit effectief zijn. Sommige katten kunnen ook geen geurige kattenbakvullingen of volledig afgesloten kattenbakken verdragen.
De uitwerpselen van uw kat moeten dagelijks worden verwijderd en het kattengrit moet minstens een keer per week volledig worden vervangen, en de bak volledig schoongemaakt. Bleekwater is een goede ontsmetter voor kattenbakken, vooral omdat katten de geur van dit product waarderen en daarom waarschijnlijker zijn om hun kattenbak te gebruiken (denk echter wel aan het goed spoelen van de bak na het schoonmaken met bleekwater)
Het is ook belangrijk om uw kat aan te moedigen om zoveel mogelijk te drinken. Het kan verstandig zijn om van een droogvoer op basis van brokjes over te stappen op een natvoer zoals paté, en de portie in 3 maaltijden per dag te verdelen. Als uw kat terughoudend is om uit een waterbak te drinken, zijn er systemen op basis van waterfonteinen die beter geschikt kunnen zijn.
Samengevat, probeer zoveel mogelijk aan te passen aan het karakter van uw kat om deze problemen van plassen door het hele huis te voorkomen.
Sommige niet-gecastreerde mannelijke katten hebben de neiging om buiten hun kattenbak te plassen om hun territorium te markeren, met name door vrij verticale urine sproeien op bepaalde plaatsen in huis. Castratie helpt in de overgrote meerderheid van de gevallen om dit gedrag te stoppen. Echter, sommige gesteriliseerde dieren houden deze gewoonte aan, maar dan is het een teken van een gedragsprobleem gerelateerd aan stress, zoals een verandering in hun leefomgeving (verhuizen, de komst van een kind of een nieuwe kat, etc.)
Bij oudere katten verschijnen andere fenomenen die urinewegproblemen kunnen veroorzaken, waardoor buiten de kattenbak wordt geplast. In feite zijn de organen, waaronder de nieren, minder functioneel vanwege ouderdom, wat niet zonder gevolgen blijft.
Onder de meest belangrijke urinaire ziekten bij de oudere kat, staat chronisch nierfalen op de eerste plaats. Een kat die aan deze ziekte lijdt, drinkt enorm veel, veel meer dan enkele maanden geleden en zal dus vaker plassen. Soms plast hij dus buiten zijn kattenbak omdat hij zich niet langer kan inhouden of andere problemen heeft (zoals artrose) die hem belemmeren om zich correct te verplaatsen. Chronisch nierfalen wordt vaak geassocieerd met andere symptomen zoals anorexia, braken...
Andere metabole of organische ziekten van oudere katten kunnen hen meer laten drinken en dus meer laten plassen. Dit omvat baarmoederinfecties bij niet-gesteriliseerde vrouwtjes, het begin van diabetes mellitus of schildklierproblemen.
Voor een oudere kat met urinewegproblemen is het verstandig om een dierenarts te raadplegen om de oorsprong van de problemen nauwkeurig te diagnosticeren en dus een aangepaste behandeling op te stellen. In sommige gevallen kan het nodig zijn om een dierenarts te raadplegen die is gespecialiseerd in gedrag om bepaalde specifieke problemen op te lossen.
LET OP: in het geval dat uw kat buiten zijn kattenbak plast, zoals we zojuist hebben gezien, is het waarschijnlijk een gedragsprobleem of een ziekte. Het is in GEEN geval goed om de waterconsumptie van uw kat te beperken (of het nu een jonge of een oude kat is), want dit kan tot veel ernstigere problemen leiden.
